COMO EN APENAS SEGUNDOS, CUANDO TE VI LA CARA, TE COMENCÉ A QUERER.

miércoles, 17 de octubre de 2012

Hasta que te veas perfecta.

Tú, sí tú, esa de ahí. Te hablo a ti, mírame. Ponte el mejor vestido que tengas en el armario, los zapatos de tacón más altos, date crema en las piernas, que se note el brillo; píntate la raya, date el rimel, los labios color rojo, al igual que los zapatos, ponte un poco de colorete, ni excesivo ni una gotita que no se note; sombra sobre el párpado, no muy recargado, tan sólo un poco de color vainilla y, en lo más bajo, un ligero tono de rojo; pásate las planchas en el pelo, alísatelo a tope, o si quieres rízatelo; hazte un peinado que no te hayas hecho nunca, experimenta, que sea discreto pero a la vez informal, alborotado; échate laca, para que no se mueva aquella obra de arte; una chaqueta a conjunto, y un bolso en el que metas todas tus cosas.

Cuando estés más guapa que nunca, cuando te mires al espejo y no te reconozcas, te veas perfecta, sin nada más que retocar, cuando sepas andar perféctamente con esos taconazos, sal por la puerta y dirígete a la fiesta a la que te habían invitado. No ibas a ir porque estabas deprimida, ¿no? un chico, la causa de tus lágrimas. Pero, casualidad, de que ese mismo chico también está invitado a esa fiesta. Ve. Habla con unos, habla con otros. Tontea con cualquiera que te pille cerca delante de él, desfásate cuando te mire, mueve perfectamente las piernas cuando pases por su lado. Deja el aroma de tu colonia a su alrededor. Entonces, ¿sabes lo que va a pasar? él, al verte así, tan diferente, tan espectacular, al ver que todos quieren estar contigo, que no es él el único que está en tu vida, que alguien le puede quitar lo que un día le perteneció, vendrá a donde ti, y te susurrará al oído:
+ Hoy estás preciosa, déjame arreglar mis fallos, lo mal que te traté. Déjame amarte sin que te cambie por otra nunca más, déjame demostrarte que me importas. Al ver que esos chicos estaban al rededor tuyo, bailando y restregándose contigo, me daban ganas de partirle la cara por acercarse a lo que me pertenece.
Y tú, con voz firme contestarás:
- ¿Hoy? ¿Lo que te pertenece? ¿Me he perdido algo? Lo último que sé, es que tú me dejaste por esa chica, aquella de la esquina. Hoy, ella lleva el vestido más cutre de toda la fiesta, va mal maquillada, y lleva unos zapatos horribles. Su pelo parece quemado. Ahora la cambias a ella por mí, ¿no? Lástima que, en estos momentos, estoy buscando la felicidad, y tú no eres mi felicidad.

lunes, 15 de octubre de 2012

Ojalá la vida fuera tan fácil...

...Como la simple expresión de "coser y cantar".
Porque la vida es mucho más que eso, es un largo camino con sus altos y sus bajos, sus alegrías y sus tristezas, injusta para unos y justa para otros, podría poner más ejemplos, pero lo mejor para saber lo dura que puede llegar a ser la vida o lo buena que puede ser, pare eso solo hay que... ¡VIVIRLA!

miércoles, 3 de octubre de 2012

Que no se te caiga la corona, princesa.

Non mires atrais, o pasado, pasado está, ese xa nunca máis volverá, ira para o presente, o que agora mesmo estás vivindo é o que realmente importa, o futuro xa virá, tempo ao tempo, non intentes apresurarte e que o tempo corra, xa que te perderás o mellor da vida o presente, disfrútao.

O prometido é deuda.

Que si, que pode estar caendo o mundo en anaquiños, que pode deixar de sair o sol cada mañá, poden a estrelas desaparecer e os páxaros deixar de cantar, pero nada impedirá que eu te queira, porque así me esteña caendo o mundo encima hei de loitar por ti ata máis non poder.

Por pedir te pido a ti, que me hagas perder todo menos la sonrisa.

Por pedir, pido veinticuatro horas a tu lado en las que nos dé tiempo a todo menos a perder el tiempo. Por pedir, pido que me baste ese día para convencerte de querer estar conmigo por el resto de tus días. Por pedir, pido y preciso que exista un preciso momento, en el que se te escape un beso cuando menos te lo esperes, y cuando más lo lleve esperando yo. Por pedir, te pido en una tarde lluviosa, dentro de una casa sin gente, sobre un sofá sin cojines para que sólo puedas abrazarte a mí, en frente de mi película favorita… Bueno, si quieres, en frente de la tuya... Me pido entonces tus dedos acariciando mi brazo, y mis cosquillas jugando al escondite con ellos. Por pedir, pido dar un paseo al mismo paso, frenarnos en seco de repente, y mojarnos los labios sin que nos vea la gente. Pido, mientras caminamos por cualquier calle, llevarte y traerte al contarte cualquier estupidez, agarrando con mi mano tu brazo, y tu risa fuese la mejor de mis melodías, y despues, en un intento por no dejarme ir, me hagas perder todo menos la sonrisa.

Sempre a recordarei, sempre.

Como a mellor de todas, a que máis quixen e quero e que nunca olvidarei.
JACKIE, sempre conmigo.

En este mundo no hay nadie perfecto.

Vivimos en un mundo imperfecto, en el que todos intentan ser perfectos, pero nos enamoramos de las imperfecciones de las personas, y pensamos que aquellos a quienes queremos son lo que más se acerca a la perfección. 
Siempre habrá alguien que te vea perfecta/o.

En el mundo genial de las cosas que dices.

Hay historias de buenos y malos felices, ceremonias de vivas, sonrisas al verte como diablos se puede tener tanta suerte, como diablos se puede quererte tan fuerte.

Que me maten, pero a elas que non mas quiten.